խոշոր
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔˈʃɔɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խոշոր
վանկեր՝ խո•շոր
Ստուգաբանություն
խմբագրելԹերևս բնաձայնական-պատկերավոր կազմություն. հմմտ. նաև խոժոր (խոժոռ), խշուր։
Ածական
- ծավալով մեծ, մեծ ծավալ ունեցող ◆ Ձյան խոշոր փաթիլները դանդաղ իջնում էին գետին, ծառերին։ Սիսեռի խոշոր հատիկները չորացել, սմքել էին։
- միատեսակ՝ միևնույն կարգի մեծ-մեծ միավորներից՝ մասերից բաղկացած ◆ Խոշոր մի մարդ էր ներս մտնողը։
- մարմնեղ, բարձրահասակ ու լայնաթիկունք ◆ Շահյանի հայրը մոտ վաթսուն տարեկան մարդ էր՝ խոշոր արտաքինով։ (Նար-Դոս)
- բազմաթիվ անդամներից՝ մասերից՝ միավորներից բաղկացած, բազմանդամ, բազմամարդ ◆ Զարգարյանը խոշոր քայլերով սկսեց անցուդարձ անել։ (Շիրվանզադե)
- նյութական մեծ հնարավորություններ՝ մեծ մասշտաբներ ունեցող ◆ Խոշոր տնտեսությունները պետք է կազմակերպվեն խոշոր հողատիրական կալվածքներում։ (Վահան Տերյան)
- նշանակալից, կարևոր, էական, մեծ արժեք ներկայացնող ◆ Ես ցույց կտամ ավելի խոշոր սխալներ։ ◆ Մի խոշոր վաճառական… բամբակի և գորգերի առևտուր ուներ։ (Շիրվանզադե)
- լայնատարած, ընդարձակածավալ ◆ Հետևյալ գլխում ես ցույց կտամ ավելի խոշոր սխալներ։ (Րաֆֆի) ◆ Անշուշտ մի խոշոր պատճառ կա։ (Շիրվանզադե) ◆ Կանգնած ենք խոշոր, գուցե ճակատագրական գալիքի առջև։ (Վահան Տերյան)
- ծավալուն, ստվարածավալ, ընդարձակ ◆ Ամեն ազգի մեջ սկզբում հայտնվում են խոշոր տաղանդներ։ (Րաֆֆի)
- իր ազդեցությամբ՝ ձիրքով՝ հեղինակությամբ՝ հասարակական դիրքով ու դերով նշանավոր, անվանի, հռչակավոր, մեծ ◆ Այստեղ հաշվի պետք է առնել առանձին խոշոր անձնավորությունների, ինչպես Ադամյանը։ (Վահան Տերյան)
- խոշոր գումար ◆ Մի խոշոր գումարի կարիք կա։ (Նար-Դոս)
- ◆ Հյուրանոցը խոշոր թղթադրամ է․ Բաբախանյանը խոշոր թղթադրամները մերթ առնում էր, մերթ տալիս։ (Շիրվանզադե)
- (լեզվբ․) տե՛ս թավ
Հոմանիշներ
խմբագրել- մեծ, մեծածավալ, վիթախարի, զանգվածեղ, ստվար, խոփ-խոշոր (շատ), (գվռ․)՝ բետ, զոմփո, լոնդի, կոլլո, կոմբ, ջոջ, խաշորշի, զռփի, զռփո,
- լայն, մեծ
- տե՛ս կարևոր, նշանակալից
- տե՛ս անվանի, ականավոր
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։