խոխա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔˈχɑ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խո•խա
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (գվռ․) Ղարաբաղ, Մուշ՝ մանուկ, երեխա ◆ Այս վտիտ տղան այն տարին եղել է համարյա խոխա: Եղիշե Չարենց ◆ Իմ յարը ինձ հունց կը թակի, ինքը մին մեծ խոխա ա։ Աշոտ Հովհաննիսյան ◆ Օսանը հու՞նց ա, խոխեքը լա՞վ են։ (Ղազարոս Աղայան)
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս երեխա
Արտահայտություններ խմբագրել
- Ղարաբաղ՝ Խոխա ըրախա - երեխաներ։ ◆ Հրամմայի, վեր էս երգիրան հեռանան, ուրանց խոխա-րախն յուն օնին՝ քյինին։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։