Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ խո•նար•հել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Գոյական

  1. ներքև թեքել, կախ գցել, վայրահակ դարձնել, խոնարհեցնել ◆ Բռնեց չյուղը, խոնհարեց և խնձորները պոկեց։ ◆ Շարժվածքով ճկուն մեջքը խոնհարեց: ◆ Միքայելը խոնհարեց գլուխը։
  2. (հնց.) տե՛ս խոնարհվել ◆ Խորին պատկառանքով խոնարհում ենք մեծ մարդու հիշատակի առաջ։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կարում էի մետաքս բարձին խոնարհած։ՀԹ
  3. (քեր.) բայը փոփոխել դեմքով, թվով, ժամանակով: ◆ Եվ մտքի մեջ անվերջ խոնարհեց՝ ես չեմ ուտեր, դու չես ուտեր… (Ավետիք Իսահակյան)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կռացնել, թեքել, խոնհարեցնել
  2. լծորդել, խոնհարման ենթարկել (բայը)
  3. կախել, հակել, թեքել, կորացնել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել