խոսակցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɔsɑkt͡sʰutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խոսակցություն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- խոսքի միջոցով կարծիքների՝ տեղեկությունների փոխանակություն երկու կամ ավելի անձերի միջև, զրույց ◆ Նրա ու հեղինակի մեջ սկսվեց ջերմ խոսակցույթուն։ (Րաֆֆի) ◆ Ուշադիր հետևում էի նրանց խոսակցությանը։ (Ավետիք Իսահակյան)
- բամբասանք, չարախոսություն ◆ ԱՅդ մասին շատ խոսակցություններ են եղել։ (Նաիրի Զարյան)
- վիճաբանություն, խոսքակռիվ ◆ Նրանց միջև տեղի ունեցած սուր խոսակցությունը երբեմն պատճառ էր դառնում, որ իրարից խռով մնամ։ (Ակսել Բակունց)
- (լեզվբ․) նույնն է՝ խոսք, զրույց, բան, բարբառ, ասացված, տե՛ս խոսք ◆ Որ մի ձայն, ոչ մի խոսակցություն։ (Ակսել Բակունց)
- լուր, տեղեկություն ◆ Այդ մասին արդեն քաղաքում խոսակցություն կա։
- ◆ Ավելորդ խոսակցություն անելը ամուսինների համարվում էր ամոթ։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Ընթրում էի նրանց հետ առանց իմ կողմից խոսակցություն բանալու։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Իսկ երբ խոսակցություն էր բացվում նրա մասին, ուղղակի դավաճան էր անվանում։ (Նար-Դոս)
- ◆ Մի այլ խմբում ուրիշ խոսակցություն էր գնում։
- ◆ Այդ մասին արդեն քաղաքում խոսակցություն է գնում։
- ◆ Այդ կնոջ վարքի մասին վաղուց խոսակցութուն են ունեցել իրար հետ։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Օրիորդի հետ խոսակցություն ունեցա։ (Նար-Դոս)
- ◆ Հակոբը… պատմում էր մինչև անգամ թե մի օր ինչ խոսակցություն են ունեցել իրար հետ։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Արսենը ցույց տվեց , թե ոչինչ տարօրինակ չի գտնում նրա լռության մեջ և թեքեց խոսակցություն։ (Վիգեն Խեչումյան)
- ◆ Խոսակցություն Քայլում էին լուռ, խոսակցությունը ոչ մի կերպ չէր կպչում։ (Բոգդան Վերդյան)
- ◆ Նրանց խոսակցությունը կինն էր, չարշաֆի մեջ փաթաթած այդ անիմանալի, դյութական, միստիկ, արարածը։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ եկավ խոսակցությունը կտրեց, գնաց։
- ◆ Նրա պատճառով խոսակցությունը կտրվեց։
- ◆ Իրենց խոսակցությունը դառնում էր այն սարսափելի ընտանիքի շուրջը, որ ապրում էր <<հարավի արիստոկրատներին իբրև հարևան>>։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Սամվելի հոր գալուստը այժմ հակառակ նրա ցանկության յուր բոլոր պարզությամբ խոսակցության առարկա դարձավ։ (Րաֆֆի) ◆ Թորիկի համար աղջիկ գտնելը դարձավ և հարևանների խոսակցության առարկա։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Սակայն հանկարծ կորցրեց խոսակցության թելը և սկսեց ծիծաղել։
- ◆ Բոլորը շրջվել նայում էին տարօրինակ խասակցությամբ բենված երիտասարդներին։ (Բոգդան Վերդյան)
- ◆ Եկավ մեր խոսակցության թելը կտրեց։
- ◆ Կհասնենք անվնաս միայն ճանապարհին չխառնվենք խոսակցությունների։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Սկսավ թևի հանդիսավոր շար-ումներ ընել, կարծես մեկու մը հետ խոսակցության մեջ էր։ (Վահան Թոթովենց)
- ◆ Ազգային լեզվի հարցի կապակցությամբ Հովհաննիսյանի ստեղծագործությունը հատուկ խոսակցության նյութ է տալիս։ (Մամուլ)
- տե՛ս նախադասություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- զրույց, զրուցակցություն, խոսք, ասուլիս, զրուցատրություն, (հնց.) խոսարկություն, կաճառում (ն), տուր և առ, (բրբ.) խոսվռտուք (անհամ), շոռ, խորաթա
- մտքերի փոխանակություն, բանակցություն
- տե՛ս բամբասանք
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։