խուղ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χuʁ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խուղ
վանկեր՝ խուղ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԲնիկ հնդեվրոպական՝ *khu-lo-` *(s)keu- «ծածկել, փաթաթել» արմատից. հմմտ. հին իռլանդերեն cūl «անկյուն, թաքստոց», հին իսլանդերեն skjol «ապաստան, թաքստոց», հին ֆրիզերեն skūl «հյուղ, խրճիթ»։
Մառախուղ բառի խուղ բաղադրիչը ծագում է նույն արմատից. հմմտ. նաև լատիներեն obscūrus «մութ, խավար» («ծածկված»), հին անգլերեն scio «ամպ», հին իսլանդերեն skumi «մթնշաղ», hūm «կիսախավար, կիսամութ»։ Հայերեն մառախուղ բառը բուն նշանակում է «մշուշապատ, մշուշածածկ»։
- Շուլավեր՝ Շիրակ՝ Սասուն՝ Մուշ՝ հյուղ, հյուղակ, խրճիթ
- Բալու՝ Հաճն՝ Այգիների մեջ չորս սյուների վրա հենված 7-8 մետր բարձրությամբ կառուցվացք` այգին դիտելու և հսկելու համար։
- Խոտուրջուր՝ Քարաշեն փոքր շենք, որտեղ մածուն, կարագ, պանիր և այլ կաթնամթերքներ են պատրաստում, կաթնատուն։
- Քղի՝ Տան գետնե հատակը։
- Շիրակ՝ Արոտավայր
- Շիրակ՝ Ամառանոց
Գոյական
- խրճիթ, հյուղ◆ Ապրել եք դուք խարխուղ, խուղերում անծածկ, անդուռ։ Եղիշե Չարենց ◆ Այո, մի խուղ կա այն ձորի միջին։ Հովհաննես Թումանյան
- խուց
- ստորգետնյա բույն ◆ Կ'ահաբեկեն խլուրդներ իրենց խուղին մեջ մթին։ (Դանիել Վարուժան)
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- Խուղը շինված էր տերևախիտ ծառերի կանաչ ճյուղերից:Խաչիկ Դաշտենց
- Խուղ զարնել,Բալու՝ հյուղակ շինել։
- Խուղը վար առնել, հյուղակը քանդել։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։