խռովություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χrɔvutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ խռովութիւն
վանկեր՝ խ(ը)•ռո•վու•թյուն
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ խռով, վերջածանց՝ -ություն:
Գոյական
- տարերային ապստամբություն, աշխատավոր մասսաների տարերային զինված ընդվզում ◆ Խռովությունները և հեղափոխական ցույցերը մեծ մասամբ լինում են նպաստավոր։ (Րաֆֆի) ◆ Սերբիայում պալատական խռովություն էր տեղի ունեցել։ (Անահիտ Սահինյան)
- դավադրություն
- անհամերաշխություն, երկպառակություն, գժտություն ◆ Երբեք ընտանեկան խռովությունն այնչափ չէր ազդել Սմբատի վրա։ (Շիրվանզադե)
- հոգեկան բուռն ապրում, հուզմունք, վրդովմունք ◆ Մի անգամ գտա նրան սարսափելի խռովության մեջ։ (Րաֆֆի) ◆ Հայրերը մեռնում են առանց կտակ թողնելու, իսկ այդ ժառանգներին խռովություն չի պատճառում։ (Րաֆֆի)
- իրար հետ չխոսելը, խռով լինելը, անհաշտություն, հարաբերությունների խզում ◆ Մի շաբաթվա խռովությունից հետո այսօր մարդ ու կին հաշտվել են։ (Շիրվանզադե)
- (փխբ․) խռովահույզ՝ ալեկոծ վիճակ, ալեկոծություն, մոլեգնություն (բնության՝ տարերքի մասին) ◆ Բնության ընդհանուր խռովության միջոցին դադարեց որսորդությունը։ (Րաֆֆի)
- (հզվդ․) ընդհարում, զինված բախում
Հոմանիշներ
խմբագրել- ապստամբություն, ընդվզում, հուզում(ներ), խռովք, ընդվզանք, (հնց․)՝ խազմ, խազմարարություն, խազմություն, վտարանջություն, վտարանջում, նշկահում, խժդանք, խժդժություն, խռովմունք, խռովանք
- տե՛ս դավադրություն
- անհամերաշխություն, երկպառակություն, գժտություն, տարաձայնություն, խռովք, անհաշտություն, գրգռություն
- տե՛ս հուզմունք
- տե՛ս մոլեգնություն
- տե՛ս խառնակություն
Արտահայտություններ
խմբագրել- խռովություն գցել՝ սերմանել
- ապստամբություն բարձրացնել, տարերային շարժում առաջացնել
- միմյանց դեմ գրգռել, գժտեցնել, խառնակություն գցել ◆ Ահա խռովություն սկսեց սերմանել մեր մեջ։ Վրթանես Փափազյան
- խռովություն պատճառել - խռովել, խռովքի մեջ գցել ◆ Տիկնոջ անակնկալ ուշաթափությունը բավական խռովություն պատճառեց նրան։ (Րաֆֆի)
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։