խրախճան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾɑχˈt͡ʃɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)•րախ•ճան
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- (հնց․) խրախճանք ◆ Թող ամենին հրապուրի ու բերի Բազմալեզու խրախճանին Թիֆլիսի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Հերակլ թագավորի արքայական խրախճաններում սիրված ու փայփայված…խաղով ու տաղով իր օրերն անցկացրած՝ (Սայաթ-Նովան) հանկարծ հայտնվում է վայրենի լեռներում։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- խրախճան տալ- խնջույք սարքել
- նույնն է՝ խրախճանել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։