խրոխտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [χɾɔχt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ խ(ը)•րոխտ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- հպարտությամբ լի՝ համակված, հպարտ, սեգ ◆ Մի խրոխտ երիտասարդ գլուխը բարձր բռնած անցնում էր փողոցով։
- հնչեղ, ազդու ◆ Ամենևին էլ խրոխտ չի նրա ձայնը, այլ բարակ ու քաղցր։ (Ակսել Բակունց) ◆ Իշխանը բարձր ու խրոխտ ձայնով խոսեց։ (Մուրացան)
- վտանգներն արհամարհող, համարձակ, հանդուգն, խիզախ ◆ Երեք կիպրացի երտասարդներ, ազնիվ, խրոխտ, տղերք, պատվի գործերում խիստ դյուրագրգիռ։ Շեքսպիր ◆ Խրոխտ մարտիկը արհամարհելով մահը նետվեց թշնամու դիրքը։
- սպառնական, ազդու ◆ Ինչպես բորենին որսին ակնդետ, չոքել է փաշան սադափե թախտին, իսկ Միրկոն ինչպես ամպրոպ մթնաժետ, ը, բոստ Բալկանի խրոխտ ճակատին։ ԱԻ
- (փխբ․) փառահեղ, հոյակապ ◆ Կենդանանում է այսօր իմ մտքում խրոխտ ավերակն նախնյաց մեծության։ Հովհաննես Հովհաննիսյան
- (փխբ․) հզոր, հաղթական, անպարտ ◆ Արևի նման ճակատը պայծառ նայում է խրոխտ։ Հովհաննես Թումանյան
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս հպարտ, սեգ
- տե՛ս համարձակ, հանդուգն
- տե՛ս ազդու, սպառնական
- տե՛ս հզոր, հաղթական
- տե՛ս հոխորտ
- տե՛ս գոռոզ, մեծամիտ
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։