Հայերեն

 

Դասական ուղղագրութեամբ՝ խրտուիլակ

վանկեր՝ խ(ը)րտ•վի•լակ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Ածական

  1. թռչուններին վախեցելու և փախցնելու համար այգիներում` բոստաներում և այլուր դրված, խամաճիկ ◆ Ես կտեսնեմ շատ խաչեր… նույնիսկ այն խրտվիլակների կրծքին, որոնց ցցում են արտերում ճնճղուկների դեմ։ (Ակսել Բակունց)
  2. ծղոտով` չոր խոտով և այլնով լցված մարդակերպ պաճուճապատանք` որպես թիրախ
  3. կենդանու կամ թռչունի` որևէ բանով լցրած մորթ` իբրև թանգարանյին ցուցանմուշ
  4. մարդաբոյ պուպրիկ` զգեստներ հագցնելու` ցուցադրելու համար ◆ Դեզդեմոնան ու Էմիլիան հողմակոծ նավից ցամաք են իջել ցուցափեղկերի խրտվիլակների պես հարդարված։ (Վահրամ Փափազյան)
  5. (փխբ․) ոչ գործունյա` շշմած մարդ
  6. (փխբ․) կամազուրկ` ինքնուրույնությունից զուրկ` մեկի խաղալիքը դարձած մարդ ◆ Նա ի՞նչ մարդ է, որ սեփական կարծիք ունենա, խրտվիլակ է։
  7. (փխբ․) նիհարած` չոփ կտրած մարդ ◆ Կարծես սյունի վրայից նայողը Անդոն չէր, այլ անմարմին մի խրտվիլակ։ (Ակսել Բակունց)
  8. (փխբ․) անգույն` անդեմ՝ անարյուն կերպար` հերոս, կյանքից՝ կենսունակությունից զուրկ կերպար ◆ ◆ Նորերը (գրողները) կամենալով եվրոպացի լինել, խրտվիլակներ են ստեղծագործում մարդկանց տեղ։ (Վահան Տերյան)

Ածական

  1. մի բանի նմանեցումը հանդիսացող, մի բանի տպավորություն թողնելու համար սարքված, խրտվիլակային ◆ Երբ նրա մարտիկները դուրս եկան ցամաք, խրտվիլակ տորմիղն էլ հասավ այդտեղ։ (Մուրացան)

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. (գվռ․) խրտվել, խնջակ, խոճիճ, խուճիճ, խուճ
  2. պաճուճապատանք, խամաճիկ
  3. մանեկեն, պուպրիկ
  4. (նորբ․) (փխբ․) խամաճիկ, փալաս, խաղալիք, խպլիկ,
  5. տե՛ս հաճկատար, կամակատար

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։