ծակաչք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sɑˈkɑt͡ʃʰkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծա•կաչք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Ածական
- ագահ, անկուշտ, աչքը ծակ ◆ Ծակաչք, ծակափոր Սասունա վիշապ։ (Ավետիք Իսահակյան) ◆ Անկյուն մը կքաշվեի…ծակաչք ընկերներու պահանջկոտութենեն հեռու։ Լևոն Բաշալյան
- ժլատ, կծծի ◆ Լավ է անոթի մեռնել, քան թե երկու թաթերը երկնցնել՝ կուրծքը ցեխին քսել քաղաքի ծակաչք մարդեն կտոր մը հաց խնդրելու։ Ռուբեն Զարդարյան
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
- Ծակաչքին մեկն է, աստված աչքը կշտացունե։
- Ծակաչք մարթ է, հեչ կշտում չունի։
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։