ծանրախոհ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈχɔh]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծան•րա•խոհ 

Ածական

1. լրջախոհ, ծանր ու խոհական ◆ Ծանրախոհ մարդ։ ◆ նա գնում էր ծանրախոհ մարդու հաստատ քայլերով։ (Ակսել Բակունց) ◆ ծանր ու ծանրախոհ բանաստեղծը մեծ Երբեմնի անդորը, ծաղկավառ կղզում ժայռի պես նստել շեկ ժայռերի պես մեյ հուզված սևանի շառաչն է լսում Համո Սահյան
2. խոր՝ իմաստալից խոհեր պարունակող, խորախորհուրդ ◆ Ծանրախոհ մտքեր։ ◆ իր ծանրաղոհ գլուխը սգավոր կիսաստվածի մը արյունոտ սրտնկմ նմաներ։ Սիամանթո ◆ -Բարև ձեզ, պարոն Գնթունի, ինչպե՞ս եք, -ծանրախոհ դեմքը արած՝ երկու մատի ծայրով արժան տեսավ Բալասան աղեն դիպչել գյուղական դրադրի խոնարհությամբ պարզած ձեռքին։ (Պերճ Պռոշյան)
3. խոր մտքեր արտահայտող, խոր մտքեր ունեցողի արտահայտությամբ սքողված ◆ Ծանրախոհ տեսք։ ◆ Անասելի չափազանցությամբ ջարդանում էր ծանրախոհ և առնական հնադարին անծանոթ մի կիրք։ Տեն ◆ Իսկ միուսին համակրելի դեմքը իր ծանրախոհ նրբին տրտմությանը մեջ մեծ հոգնությանց, շատ հուսախաբության նշանները ցույց կուտար։ (Արփիար Արփիարյան) ◆ Ու շուշան սերեր ծանրախոհ ու սառ ճնշեցի հոգիս հմայնքներով (պաղ)։ Սիլվա Կապուտիկյան
4. ծանր՝ մռայլ՝ տխուր մտքերով տոգորված ◆ Ու շուշան սերեր ծանրախոհ ու սառ ճնշեցին հոգիս հմայքներով պաղ։ Սիլվա Կապուտիկյան
5. իմաստուն, իմաստությամբ օժտված, իմաստություն պարունակող ◆ Ծանրախոհ հնադար։
6. ծանրաբարո, լուրջ, ծանրակշիռ ◆ Ծանրախոհ խորհրդական։
7. (փխբ․) խորհրդավոր ◆ Սիրում եմ ես կուսական անտառների մենությունը, նրանց զով թավուտը և ծանրախոհ լռությունը ։ Ստեփան Զորյան

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ծանրաբարո, ծանրակշիռ
2. տե՛ս խոհեմ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ծանրրախոհորեն ծանրրախոհություն ծանրրախոհուն

Թարգմանություններ

անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ серьёзный (ru) ‎(serʹjóznyj), вдумчивый (ru) ‎(vdumčivyj), разумный (ru) ‎(razumnyj), рассудительный (ru) ‎(rassuditelʹnyj), степенный (ru) ‎(stepennyj), задумчивый (ru) ‎(zadumčivyj), разумно (ru) ‎(razumno), серьёзно (ru) ‎(serʹjózno), степенно (ru) ‎(stepenno) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։