ծանրածանր

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡sɑnɾɑˈt͡sɑnɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ծա•նա•ծա•ն(ը)ր 

Ածական

1. շատ ծանր կշիռ ունեցող, չափազանց ծանր ◆ Ծանրածանր հակեր։ ◆ Արդար սուրերուն տեղ այսօր՝ ձեր վրա ծանրածանր շղթաներ են, որ կը փայլին (Ս)։
2. չափազանց ծանրանիստ, զանգվածեղ ◆ Արձանի ծանրածանր պատվանդան։ ◆  Ծանրածանր ու բարձրաստիճանքարե սանդուղները տանում են դեպի բերդի մուտքը (ՍԿ)։
3. ծոշոր, մեծ ◆ Ծանրածանր մարմին։ ◆  Բորբյուրե դահլիճներն արդեն սկսեցին դղրդալ ծանրածանր ոտների տակ (ՎԹ)։ ◆  Ծանրածանր բռունցք (ԵՉ)։
4. մեծ և հուժկու, ուժգին թափ՝ հարված ունեցող ◆ Ծանրածանր բռունցք։ ◆ Այս ծանրածանր դեպքերեն հուզված տարեց կիները մեջերնին որոշեցին…մեյ մը երթանք տեսնենք (ԱԱ)։ ◆  Ամիրյան… ամեն կողմ տեսնում էր աղետ, դժբախտություն… ծանրածանր հետևանքներ (ՍԶ)։
5. մարմնեղ, խոշորամարմին ◆ Ծանրածանր ըմբիշ։ ◆  Հողի մարդու բիրտ հատկություն ունեցող այդ ծանրածանր կոճղի նման պինդ մարդու հոգում տեղի ունեցող շարժումը արտիստը արտահայտում էր մի հուժկու վարպետությամբ (Մամուլ)։
6. (փխբ․) մեծ վիշտ՝ տանջանք՝ տառապանք պատճառող, շատ ծանր, տանջալից ◆ Ծանրածանր վիշտ։ ◆  Եվ պիտի որ իր փոխարեն ծանրածանր, խորունկ խորհուրդը կյանքիս ես բանամ իրեն (Թեք.):
7. (փխբ․) չափազանց աղետավոր՝ աղետալից ◆ Ծանրածանր դեպքեր
8. (փխբ․) շատ ծանրախոհ՝ լուրջ ◆ Ծանրածանր ծերունի
9. (փխբ․) ծանրակշիռ, խոր բովանդակություն՝ իմաստ ունեցող, խորհուրդ ◆ Ծանրածանր մտքեր՝ կյանք։
10. շատ դժվարություններով նեղություններով լի ◆ Ծանրածանր ապրուստ։

Հոմանիշներ

1. տե՛ս ծանր
2. տե՛ս տառապալից, տանջալից
3. տե՛ս ծանրակշիռ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
ծանրածանրություն

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ тяжеловесный (ru) ‎(tjaželovesnyj), громоздкий (ru) ‎(gromozdkij), грузный (ru) ‎(gruznyj), дородный (ru) ‎(dorodnyj), тяжелый (ru) ‎(tjaželyj), степенный (ru) ‎(stepennyj), солидный (ru) ‎(solidnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։