ծեփ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [t͡sɛpʰ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ծեփ

վանկեր՝ ծեփ 

Ստուգաբանություն

• իտալ. stuccatura
• Հավանաբար բնաձայն կազմություն՝ ծափ-ի ձայնադարձային ձև։ Աճառյանը կապում է վրացերեն cebo «սոսինձ», cebeba «սոսնձել» ձևերի հետ՝ փոխառություն համարելով մեկ ընդհանուր աղբյուրից՝ թերևս ուրարտերենից։

Գոյական

1. (շին․) ավազի, հողի, գաջի և այլնի շաղախ, որով պատում՝ սվաղում են շենքի պատերը՝ առաստաղը և այլն
2. այդ շաղախի չորացած շերտը պատի՝ առաստաղի և այլնի վրա
3. ավազի վրայից քսված սպիտակահողի կամ այլ շաղախի բարակ շերտը
4. ծեփելը, ծեփելու գործը
5. ծեփելու եղանակը՝ ձևը՝ որակը, ծեփվածք
6. ներկի շերտ, որ նկարիչը քսում է կտավի վրա
7. (փխբ․), (հեգն․) կանացի դեմքի ներկաշերտ, շպարի շերտ

Ածական

1. (փխբ․) ծեփի նման կպած՝ տափակած ◆ Գետնին ընդհուպ ծեփ փռված էր ճնճղապաշարը։ (Մ. Արմեն)

Հոմանիշներ

1. շաղախ, ծեփաշաղախ, բուռ (գաջի), կաղջին (հողով), մոլ (հարդով), կրածեփ
2. կոծիկ, կճածեփ, մորթ, շոխ, շողախ
3. տե՛ս գաջ
4. տե՛ս ծեփվածք
5. տե՛ս ներկ, ներկաշերտ
6. տե՛ս շպար

Արտահայտություններ

1. ծեփ դառնալ, գույնը ծեփ դառնալ, գույնը պատի ծեփ դառնալ - գույնը թռցնել, սփրթնել
2. ծեփ տալ - խռնվել, խիտ կերպով լցվել մի տեղ (մարդկանց մասին)
3. ծեփի գույն դառնալ - գույնը թռցնել, սփրթնել

Ի արտաքին հոլովում
	Եզակի թիվ	Հոգնակի թիվ
Ուղղ.	ծեփ(ը)	ծեփեր(ը)
Սեռ.	ծեփի	ծեփերի
Տր.	ծեփի(ն)	ծեփերի(ն)
Հայց.	ծեփ(ը)	ծեփեր(ը)
Բաց.	ծեփից	ծեփերից
Գործ.	ծեփով	ծեփերով
Ներգ.	ծեփում	ծեփերում

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ coating գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ штукатурка (ru) ‎(štukaturka), обмазка (ru) ‎(obmazka), грунтовка (ru) ‎(gruntovka), грунт (ru) ‎(grunt) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

• Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։