ծպտուն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [t͡sptun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ծ(ը)պ•տուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- թույլ ու կարճ ձայն՝ հնչյուն
- այդպիսի ձայնով ասված հակիրճ խոսք կամ բացականչություն
Հոմանիշներ
խմբագրել- ձայն, շշուկ, ճիկ, ծպուտ (ժղ․), (հնց․)՝ ծպտոց, ծպտոն, (գվռ․) ճկտուք, ճեկլթոց, ճնթկլթոց, ճնթկոց, ճնկլթի
Արտահայտություններ
խմբագրել- ◆ Գնում է, գնում, ոչ ձեն, ոչ ծպտուն, շունչ կենդանի չկա։ Հովհաննես Թումանյան
- ◆ Ոչ մի ծպտուն, ոչ մի շշուկ, Շունչ ու հով էլ չի դողդողում։ Գրքեր
- ◆ Արուսը այնուհետև ոչ մի ծպտուն չհանեց։ (Նաիրի Զարյան)
- ◆ Խեղճ երեխի գլուխը դիպավ քարին, մի ծպտուն չհանեց։ (Րաֆֆի)
- ծպտուն հանել
- թույլ ձայն հանել
- առարկություն՝ անհամաձայնություն պարունակող որևէ բան ասել
- ծպտունը կտրել
- վախից՝ քաշվելուց ոչ մի ձայն չհանել, ոչ մի առարկություն չանել, սսկվել
- սուր կամ խիստ պատասխանից ձայնը կտրել
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | ծպտուն(ը) | ծպտուններ(ը) |
| Սեռ. | ծպտունի | ծպտունների |
| Տր. | ծպտունի(ն) | ծպտունների(ն) |
| Հայց. | ծպտուն(ը) | ծպտուններ(ը) |
| Բաց. | ծպտունից | ծպտուններից |
| Գործ. | ծպտունով | ծպտուններով |
| Ներգ. | ծպտունում | ծպտուններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։