կամակար
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɑmɑˈkɑɾ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կամակար
վանկեր՝ կա•մա•կար
Ստուգաբանություն
խմբագրելՓոխառություն իրանական աղբյուրից. հմմտ. միջին պարսկերեն kāmkār
Ածական
- (հզվդ․) իր կամքով կատարող՝ մի բան անող ◆ Որքան էլ նրանք պատրաստված՝ կամակար հոգվով իրանց անձը զոհելու, այսուամենայնիվ նրանք դողում, սարսափում էին։ (Մուրացան)
Մակբայ
- կամավոր կերպով, հոժարությամբ ◆ Մեզ վիճակված դառն բաժակը քամենք կամակար։ (Մուրացան)
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս կամավոր
- տե՛ս կամավորաբար
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։