Հայերեն

վանկեր՝ կա•յե•նա•նյութ 

Գոյական

  1. (նորբ․) (փխբ․) աստվածաշնչի Կայենի՝ որպես դավաճանի նյութ, թույն ◆ Լցնում են քո մեջ իրենց սրվակով Կայենանյութից սարքած մի հեղուկ, Եվ բորբոսնում է օրեցօր, եղուկ, Հոգուդ պատրույգը՝ տիրոջ կրակով։ Դ․ Պետրոսյան

Աղբյուրներ

խմբագրել