Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կա•նա•չել 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. կանաչ գույն ստանալ, կանաչանալ ◆ Կանաչ փրփուր է կաթում (հորթի) շրթունքից, Եվ կանաչել է լեզուն բերանում։ Համո Սահյան
  2. կանաչով` խոտով և տերևով պատվել◆ Հիմա արդեն սարերը կանաչում են։ (Ակսել Բակունց)
  3. գարնանը աճեցողությունը վերականգնել, տերև կամ ծիլ արձակել, բուսնել, ծլել ◆ Նրա ափին կանաչում է մենակ շիրիմն իգիթի։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Լույս են խմում գարնան շողքից Ու կանաչում ծառերը մերկ։ Ստեփան Զորյան ◆ Ավազուտների վրա կոշտ, փշոտ բույսեր կանաչեցին: ◆ Ավազուտների վրա կոշտ, փշոտ բույսեր կանաչեցին, հետո չորացան։ (Ակսել Բակունց)
  4. կպչել, բռնել ◆ Տնկին՝ պատվաստը կանաչեց: ◆ Տունկերից միայն հինգն է կանաչել:
  5. (գարնանը) տերևներ արձակել, աճեցողությունը վերականգնել ◆ Ծառերն արդեն կանաչել են։ ◆ Տնիկին՝ պատվաստը կանաչեց։
  6. կանաչ շերտով պատվել (բրոնզը, պղինձը և այլն) ◆ Պետրոսը գտավ յուր թոնրի շրթան մոտ կիսավառ անթրոցը-կանաչած ու ծաղկած։ (Րաֆֆի)
  7. դեղնավուն կանաչ գույն ստանալ ◆ Դեմքը չարությունից կանաչել էր։ ◆ Մի քանի քաբափոր մարագներ կան, որոնց մեծ մասի դռները կանաչել են։ (Ակսել Բակունց)
  8. (փխբ․) ճոխանալ, ցնծանալ ◆ Նրա սիրտը կանաչեց: (Մկրտիչ Արմեն) ◆ Նրա սիրտը կանաչեց։ ՄԱսլ․

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. կանաչանալ, կանաչագունել, զմրուխտանալ (բնստ․), կանաչ կտրել
  2. տե՛ս դալարել
  3. տե՛ս բուսնել, ծլել
  4. տե՛ս ծաղկել
  5. տե՛ս կպչել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել