կոպտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔptutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ կոպտութիւն
վանկեր՝ կոպ•տութ•յուն
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- կոպիտ լինելը, կոպիտի հատկությունը
- կոպիտ խոսք, արարք, վարմունք
- (բրգ․) բացասական բարոյական հատկություն, որ բնորոշում է վարվելակերպի կուլտուրայի արհամարհունը․ հակադիր է քաղաքավարությանը
Հոմանիշներ
խմբագրել- կոշտություն, կարծրություն
- բրտություն, անտաշություն, անկրթություն, անքաղաքավարություն, գռեհիկություն, չոռթություն, սոպռություն, քռություն
Արտահայտություններ
խմբագրել| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։