կորդ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kɔɾd]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կորդ
Ստուգաբանություն
խմբագրել- Մոկս, Ուրմիա, Ոզմ՝ խոպան՝ անմշակ՝ անվար մնալով կոշտացած ◆ Կորդ հող։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Բալու՝ երկու արտերն իրարից բաժանող թումբ
- Մալաթիա՝ կարելու ժամանակ երկու կտորի ծայրերն իրար եկած տեղը
- Ալաշկերտ՝ պինդ՝ թանձր մածուն
- Համշեն՝ ջրի մամուռ
- Խարբերդ՝ (փխբ․) տանը մնացած աղջիկ
- անկոխ, որտեղ մարդու ոտք չի եղել (փխբ․)
- ծառի հաստ բուն
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- կորդ թողնել՝ ձգել
- արտը երկու տարի չհերկել, որ զորանա
- արտերի միջև սահման թողնել
- կորդ կոշտ Խոտուրջուր՝
- վարած արտի մեջ խոշոր զանգվածային հող
- աղի՝ շաքարի կտոր
- կորդ հերկ - հանգստացած արտի հերկ
- կորդ ակ - Լոռի, Գանձակ՝ կորդի վրայով գնացողգութանի փոքր անիվ ◆ Կորդի ակն ասավ՝ իմ տեղս ջլիզ զոռ ա, դու խի չի գի՞տեք, որ աչքերս քոռ ա։ Ահ
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։