կուռք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kurkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ կուռք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- մարդակերպ կամ կենդանակերպ արձան, որին հեթանոսները պաշտում էին իբրև աստծու
- պաշտամունքի առարկա, պաշտելի անձ (փխբ․)
- հավատացյալների կողմից ավելի հաճախ փայտից, քարից քանդակած կամ ծեփակերտ աստված, ոգի անձնավորող առարկա
- (սոց․) առարկա, որը երկրպագվում և մեծարվում է, քանի որ ենթադրվում է, որ այն ունի կախարդական ուժ
Հոմանիշներ
խմբագրել- կռարձան, դիվապատկեր (հնց․)
- չաստված
- տե՛ս պաշտամունք
Արտահայտություններ
խմբագրել- կուռք դարձնել
- մեկին պաշտամունքի առարկա դարձնել, պաշտել
- մեկի պաշտամունք ստեղծել, կուրորեն ենթարկվել, հետևել մեկին, անառարկելի հեղինակություն համարել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Սերգեյ Իշխանյան, Հունական դիցաբանության տեղեկատու բառարան (Վան Արյան), Երևան, 2006 — 392 էջ։
- Սուսաննա Ասիկյան, Սոցիոլոգիա (Անգլերեն-հայերեն բացատրական բառարան), Երևան, ««Զանգակ» հրատարակչություն», 2015 — 208 էջ։