կուսակիցություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [kusɑkit͡sʰutʰˈjun]
վանկեր՝ կու•սա•կի•ցու•թյուն
Գոյական
- (նորբ․) կուսակիցություն՝ գաղափարակից լինել ◆ Սկզբունքային կուսակիցության փոխարեն՝ պատեհապաշտական կողմնորոշություն։ Պարույր Սևակ
Աղբյուրներ
խմբագրել- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։