Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կուտ

վանկեր՝ կուտ 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *gudo-՝ *geu- «ծռել, կամար կազմել» արմատից. հմմտ. հոլանդերեն kuit «ձկնկիթ», նոր գերմաներեն kötel «կտիտ, կտտոր», շվեդերեն kott(e) «եղևնակոն, եղևնապիստակ»։

Գոյական

  1. մի շարք պտուղների (խնձորի, խաղողի և այլն) կատիկաձև սերմերը՝ կորիզները ◆ երեխան կուտ տվեց հավերին
  2. կորիզ ◆ գիտությունը կուտ է տալիս մարդկանց
  3. թռչունների կեր դարձող հատիկեղեն
  4. (ժղ․)՝ թոնրի պատից ընկած և կիսայրյաց հաց
  5. (գվռ․)՝ ցորեն
  6. (գվռ․)՝ մանր դրամ
  7. (գվռ․)՝ թանկարժեք նյութեր կշռելու ծանրության չափ
  8. (գվռ․)՝ կութ, ասեղի մի զարկի կար
  9. (խոհր․) թռչնակեր

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. կորիզ (սալորի, դեղձի, ծիրանի և այլն), հատիճ (խնձորի, տանձի), թին, թնահատ(խաղողի, թզի)
  2. կատիկ, կտիկ (թռչունի կեր)
  3. ցտենի, կուտանա (թոնրի պատից ընկած՝ կիսայրյած հաց)
  4. տե՛ս կութ
  5. տե՛ս մանրադրամ

Արտահայտություններ խմբագրել

  1. կուտ անել- թափվել
  2. կուտ գնալ
    1. կուտ դառնալ, թոնրի պատից ընկել և վառվել
    2. փչանալ, ոչնչանալ
  3. կուտ տալ
    1. թռչուններին կեր տալ
    2. կաշառել
  4. կուտը կախ- ապառիկ
  5. կուտը պակաս-անխելք, տխմար
  6. կուտ ուտել՝ լեռն ելնել- սաստիկ զայրանալ, կատաղել
  7. կուտն ու կրակն ընկնել-քափ ու քրտինքի մեջ մտնել, քրտնաջան աշխատել
  8. կտով ընկնել- կարևոր գործով մի տեղ գնալով՝ կերուխումով ընկնել և ուշանալ
  9. կուտ կրծել-քաղցել, սովել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Սերգեյ Ավագյան, Հայերեն-անգլերեն-ռուսերեն խոհարարական բացատրական բառարան, Երևան, «ԴԱԼԼ», 2009 — 240 էջ։