Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կու•րա•նալ 

Ստուգաբանություն

խմբագրել

Բայ

  1. տեսողությունից զրկվել, տեսոզությունը կորցնել, կույր դառնալ
  2. ժամանակավորպես չտեսնել, աչքերը մթնել
  3. չնկատել, չտեսնել (շրջապատում տեղի ունեցող` կատարվողը)
  4. (փխբ․) զլանալ, հղփանալ ◆ Դեռ կուրացած ժանգ արծաթից մատնություններ են անում։ Հովհաննես Թումանյան
  5. (փխբ․) բուռն զգացումից ապրումից են կորցնել դատելու սառնարյումն կերպով կշռադատելու կարողությունը ◆ Մարդու հոգին կուրանում է վրեժխնդրության կրքերից։ (Մուրացան)
  6. (փխբ․) փակվել, ցամաքել ◆ Կուրացել են աղբյուրները։ (Ակսել Բակունց)

Հոմանիշներ

խմբագրել
  1. (գվռ․) քոռնալ, ծլել, կույր դառնալ, լ աչքի դուրս գալ, աչքը ելնել, աչքերը սև ջուր իջնել, աչքը պղտոր ջուր իջնել, աչքերը բռնվել, աչքերը խավարել, աչքի լույս վեր առնել, աչքի լույսը վեր դառնալ
  2. տե՛ս հղփանալ
  3. տե՛ս ցամաքել

Արտահայտություններ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել