Հայերեն

վանկեր՝ կ(ը)ռ•վա•մուշ•տալ 

Բայ

  1. (նորբ․) կռվշտել, իրար հետ կռվել ◆ Լուսադեմին շներն այնպես էին կռվամուշ տալիս

Աղբյուրներ

խմբագրել