համակրություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑkɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ համակրութիւն
վանկեր՝ հա•մակ•րութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- ներքին հակում մեկի նկատմամբ, դրական՝ ջերմ զգացմունք դեպի մեկը
- համակրելը
- (կզմխս․) հարաբերություն՝ կապ երկու իրարից բաժանված գործարանների միջև, որով մի գործարանի շարժումը կամ ստեղծած ազդեցությունը առաջ է բերում նման շարժում կամ ազդեցություն նաև մյուս գործարանի միջև
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս համակրանք (1)
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։