համակրանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑmɑkɾɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հա•մակ•րանք
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- համակրելը, հուզականորեն հագեցած դրական դիրքորոշում որևէ մարդու նկատմամբ, որի ֆիզիկական և հոգեկան գծերը գնահատվում են դրական
- համակրանքի զգացմունքը
- համակրական վերաբերմունք
Հոմանիշներ խմբագրել
- համակրություն, հակում, խանդաղատանք, գորով, կարեկցություն, (հնց․) աղապատանք, կրակցություն
- տե՛ս սեր
- տե՛ս պաշտպանություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ա․ Ա․ Նալչաջյան, Հոգեբանական բառարան («Լույս» հրատարակչություն), Երևան, 1984 — 240 էջ։