Հայերեն

վանկեր՝ հա•մա•մի•յու•թյուն 

Գոյական

  1. (նորբ․) ամբողջ՝ ընդհանուր միություն՝ միասնություն◆ Տգեղի և գեղեցիկի համամիյութունը ոչ մեկի երկերում չի ստացվել այնքան գերազանց ու անգերազանցելի, որքան Թումանյանի։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել