Հայերեն

վանկեր՝ հա•մուն•կ(ը)ն•դիր 

Գոյական

  1. (նորբ․) միասին ունկնդիր լինելը ◆ ՈՒ տայր ունկ մի՝համունկնդիր աստղի ձայնին այն վեցնաթև,մի յոթնաղի ցածր փանդիռ ու մի արցունք՝ թեթև,թեթև։ Հովհաննես Բաղրամյան

Աղբյուրներ

խմբագրել