հայկածին

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [hɑjkɑˈt͡sin]

վանկեր՝ հայ•կա•ծին  

Ածական

1. (նորբ․) Հայկ նահապետի անունից, Հայկից ծնված՝ հայ ◆ հայկածին էր... արցախի էր։ Ս․ Խանյան

Թարգմանություն

• ռուսերեն՝
• անգլերեն՝
• լատիներեն՝

Աղբյուրներ

• Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։