հանածո
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑnɑˈt͡sɔ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հանածոյ
վանկեր՝ հա•նա•ծո
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- (հնք․) երկրի ընդերքից հանվող հանք՝ մետաղ
- (երկրբ․) երկրաբանական հեռավոր դարաշրջաններում գոյություն ունեցած և երկրի կեղևի նստվածքային շերտերում պահպանված մարմիններ (կենդանական կամ բուսական)
Ածական
- հանելով՝ երկրի ընդերքից դուրս բերելով ստացված
- (փխբ․) հնացած, իր դարն ապրած, անցյալը պեղելով մեջտեղ բերած ◆ Մի կտոր հանածո ոգի հարկավոր։ Պարույր Սևակ
Հոմանիշներ խմբագրել
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։