հավասարություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɑvɑsɑɾutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հաւասարութիւն
վանկեր՝ հա•վա•սա•րութ•յուն
Կազմություն
խմբագրելԱրմատ՝ հավասար, վերջածանց՝ -ություն:
Գոյական
- (բրգ․) բարոյականության ձևական սկզբունք, որի համաձայն բարոյական պահանջները միատեսակ ձևով պետք է տարածվեն բոլոր մարդկանց վրա
- հավասար լինելը
- լիակատար միանմանություն՝ միօրինակություն՝ միաչափություն (ըստ մեծության, որակի, արժանիքի, պայմանների և այլն)
- արտադրության միջոցների նկատմամբ միատեսակ հարաբերություններով և քաղաքական ու քաղաքացիական իրավունքների միատեսակ օգտագործումով արտահայտվող՝ մարդկանց հավասար վիճակ հասարակության մեջ ◆ Երդվում եմ ազատության, եղբայրության և հավասարության անունով։ (Ավետիք Իսահակյան)
- տե՛ս հավասարում
- (իրավ․) կողմերի միահավասարության և իրավահավասարության սկզբունքը վեճերի դատաքննության մեջ (պարիտետ)
- (ռազմ․) շարքի՝ մի գծի վրա ուղիղ դասավորություն
- (մաթ․) երկու մասերից բաղկացած հանրահաշվական արտահայտություն, որի մասերը իրար մոտ հետ միացած են հավասարման նշանով
- (բրվք․) հավասար լինելը՝ հատկապես կարգավիճակի, իրավունքների, պարտականությունների կամ հնարավորությունների առումով
Հոմանիշներ
խմբագրել- միահավասարություն
- նմանություն, միանմանություն, միակերպություն, միօրինակություն
- տե՛ս համաչափություն
- տե՛ս հավասարում
- տե՛ս հավասարակշռություն
Արտահայտություններ
խմբագրել- հավասարության նշան դնել - երկու կամ ավելի բաներ հավասարեցնել իրար՝ հավասար համարել
- հավասարություն պահել՝ պահպանել (ռազմ․) - մի գծի վրա հավասար շարք կազմող
| Ա ներքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | հավասարություն(ը) | հավասարություններ(ը) |
| Սեռ. | հավասարության | հավասարությունների |
| Տր. | հավասարության(ը) | հավասարությունների(ն) |
| Հայց. | հավասարություն(ը) | հավասարություններ(ը) |
| Բաց. | հավասարությունից | հավասարություններից |
| Գործ. | հավասարությամբ | հավասարություններով |
| Ներգ. | հավասարությունում | հավասարություններում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի, Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։
- Հարություն Ալեքսանյան, Ելեն Գոլդբերգ, Բարեվարքության եզրույթների բառարան, Երևան, «Էդիթ Պրինտ», 2016 — 128 էջ։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, Փիլիսոփայական բառարան (Հայաստան), Երևան, 1975 — 468 էջ։