հենակետ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɛnɑˈkɛt]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ յենակէտ
վանկեր՝ հե•նա•կետ
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- առարկա կամ առարկայի որևք կետը, որի վրա հենվում է լծակը
- (ճրտրպ․)՝ շինության այն մասը, որ իր վրա կրում է մյուս մասերի ծանրությունը և ծառայում է որպես հիմք
- (ռազմ․)՝ ռազմական գործողությունների ծավալման համար նպաստավոր տեղ՝ դիրք՝ ամրություն
- (փխբ․)՝ հաստատուն փաստ՝ հիմունք, որի վրա կարելի է հենվել մի բան ապացուցելու համար, կռվան
- (գիտ․)՝ որևէ գիտահետազոտական հիմնարկի ուսումնասիրությունների հիմնական աղբյուրը հանդիսացող կայան՝ կետ
- (տպգր․)՝ էջկապի ժամանակ կամ մակետներում արվող կետային (նաև գծային) արևելիչներ՝ կլիշեները տեղադրելու համար
- (փխբ․)՝ հենարան, իբրև ապավեն ծառայող միջոց, նեցուկ
- երկրի մակերևույթի նախապես ընտրված կետ, որն օգտագործվում է որպես հենանիշ՝ հաշվարկների սկզբնակետ
- պաշտպանության մեջ. տեղանքի հատված՝ պաշտպանական՝ դիրքերի (պաշտպանության շրջանի) հանգուցային կետը, որը ռազմաճարտարագիտական առումով լավ սարքավորված է, առավել մեծ չափով լավ սարքավորված է, առավել մեծ չափով հագեցված է կրակային միջոցներով ու հարմարեցված շրջանային պաշտպանության համար համար, և որի շուրջ խմբավորվում են մյուս դիրքերը
- տեղանքի տեղագրական գծահանմամբ տեղորոշված կետ (հայտնի կորդինատներով), որի հետ լուսանկարի վրա համընկնում է որպես ստուգողական կետ վերցված համապատասխան կետը
- (պաշտանվ․) երկրի մակերևույթի նախապես ընտրված կետ, որն օգտագործվում է որպես հենանիշ՝ հաշվարկումների սկզբնակետ
- (նորբ․) հիմնակետ, բազիս, պատվանդան
Հոմանիշներ
խմբագրելԱրտահայտություններ
խմբագրել- երկրաբաշխական ցանցի հենակետ
- հենակետերի ցանց - քարտեզագրության, հատակագծերի կազմման և լուսանկարաչափության մեջ՝ հավաքական տերմին, որն օգտագործվում է երկրագնդի, քարտեզի կամ լուսանկարի վրա եղած այն նշանների կամ օբյեկտների համակարգի համար, որոնց դիրքերը կամ բարձրությունները, կամ այդ երկուսը միասին որոշված են կամ պետք է որոշվեն
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
- Ֆարիդ Գրիգորյան, Ռազմագիտական տերմինների դպրոցական հայերեն-ռուսերեն թարգմանական-բացատրական բառարան (Մակմիլան-Արմենիա), Երևան, 2006 — 144 էջ։
- Ալինա Մուրադյան, Նորածանոթ բառերի բացատրական բառարան (Իմաստասեր Անանիա Շիրակացի համալսարան), Երևան, 2006 — 60 էջ։