Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [hɛtɑkʰnːutʰˈjun]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հետաքննութիւն

վանկեր՝ հե•տա•ք(ը)ն•նութ•յուն 

Ստուգաբանություն խմբագրել

Գոյական

  1. (իրավ․) քրեական գործի քննություն պաշտոնական անձի (քննիչի) կողմից՝ հանցագործության հանգամանքներն ու հանցավորներին որոշելու և գործը դատարան և այլն հանձնվելու համար
  2. հետաքննելը, հետաքննվելը
  3. (պաշտանվ․) հանցագործության քննում, որը կատարվում է զորամասի հրամանատարի (հետաքննչական մարմնի) որոշմամբ՝ հետաքննիչ սպայի կողմից քրեակատարողական օրենսգրքի պահանջների պահպանմամբ
  4. (իրավգ․) նախնական քննության սկզբնական փուլ, որը հանցագործությունների նախնական քննության իրականացումն է քրեական դատավարության օրենսգրքով դրա համար հատուկ լիազորված պետական այն մարմինների կողմից, որոնք իրենց գործունեության առանձնահատկությունների ուժով կոչված են ապահովելու իրավակարգի պահպանությունն ու պայքար իրականացնել հանցավորության դեմ

Հոմանիշներ խմբագրել

  1. հարցաքննություն, քննություն
  2. տե՛ս հետազոտություն

Արտահայտություններ խմբագրել

Աղբյուրներ խմբագրել

  • Դ․Ս․ Չիլինգարյան, Ե․Լ․ Երզնկյան, Պաշտպանական-անվտանգային տերմինների հայերեն-ռուսերեն-անգլերեն բացատրական բառարան, Գյումրի, «ՀՀ ՊՆ ռազմավարական հետազոտությունների ինստիտուտ», 2015 — 1196 էջ։
  • Ա.Ս. Ոսկերչյան, Քրեաիրավական տերմինների արդի համառոտ բացատրական բառարան: Քրեական իրավունք, քրեադատավար. իրավունք, Երևան, «ԵԳԵԱ», 2004 — 184 էջ։