հնարանք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hnɑɾɑŋkʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ հ(ը)•նա•րանք
Ստուգաբանություն
խմբագրելԳոյական
- հնարած՝ հորինած՝ իրականության չհամապատասխանող խոսք՝ լուր և այլն
- որևէ բանի հասնելու՝ որևէ բանի հասնելու՝ որևէ բանի իրականացնելու եղանակ՝ միջոց, հնարք
- հնարք՝ ստեղծագործած բան, գյուտ, ստեղծագործություն
- սուտ, հերյուրանք, զրպարանք
Հոմանիշներ
խմբագրել- միջոց, ճար, հնար, հնարմունք
- տե՛ս սուտ
- տե՛ս գյուտ
- տե՛ս ստեղծագործություն
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։