Հայերեն

վանկեր՝ հ(ը)նձ•վո•րու•հի 

Գոյական

  1. (նորբ․) կին հնձվոր ◆ Եվ բոլոր հնձվորուհիները, ժպիտից կնճռոտվելով, ճանաչեցին տղամարդկանց, որովհետև բանակում, կանայք համոզված էին, հաճելի անամոթություններ են պատահում։ (Հրանտ Մաթևոսյան)

Աղբյուրներ

խմբագրել