հողմ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [hɔʁm]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ հողմ
վանկեր՝ հողմ
Ստուգաբանություն խմբագրել
Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *onəmo- «շնչել» արմատից. հմմտ. հունարեն άυεμος «հողմ, քամի», լատիներեն anima «հոգի»։
Գոյական
- ուժեղ քամի (սովորաբար մթնոլորտային տեղումներով զուգորդվող) ◆ Դուրսը հողմն է հառաչում և մերթ լալիս մանկան պես։ Հովհաննես Հովհաննիսյան ◆ Ինչպես մի փետուր ընկավ նա հողմերի և հեղեղների բերանը։ (Ավետիք Իսահակյան)
- (փխբ․) արհավիրք
- (փխբ․) ուժգին հոսանք՝ շարժում, հորձանք
- (փխբ․) հասարակական կյանքի բուռն ալեկոծում՝ հեղաշրջում
Հոմանիշներ խմբագրել
- քամի (ուժեղ), հողմամրրիկ, մրրիկ, փոթորիկ
- արհավիրք, աղետ, փորձանք, չարիք, պատուհաս, օրհաս, դժբախտություն, ձախորդություն, արհավրանք (հնց․), բարկության գավազան, երկնային պատիժ
Արտահայտություններ խմբագրել
- հողմի պես - շատ արագ, չափազանց արագ, սրընթաց ◆ Շշնջում էր, ասպանդակում, ձին թռցնում էր հողմի պես։
| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | հողմ(ը) | հողմեր(ը) |
| Սեռ. | հողմի | հողմերի |
| Տր. | հողմի(ն) | հողմերի(ն) |
| Հայց. | հողմ(ը) | հողմեր(ը) |
| Բաց. | հողմից | հողմերից |
| Գործ. | հողմով | հողմերով |
| Ներգ. | հողմում | հողմերում |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։