Հայերեն

վանկեր՝ հու•զա•բա•նուկ 

Ածական

  1. (նորբ․) հուզառատ, հուզումնալից ◆ Ու միամիտ երեխայի պես կենսաժպիտ, Հուզաբանուկ ճամփաներից սակայն լքված։ Է. Ալեքսանյան

Աղբյուրներ

խմբագրել