Հայերեն

վանկեր՝ հուշ•-նետ 

Գոյական


  1. (նորբ․) (փխբ․) մշտական հուշ ◆ Անդաշն ու անհաշտ՝ մոռացության հետ, Կորովի, երբ հուշ-նետն է սլանում, Ահագնանում է սլացքի պահին, Նորամանուկի հոգում տեսլանում։ Դ․ Պետրոսյան

Աղբյուրներ

խմբագրել