Հայերեն

վանկեր՝ հու•սա•պար•պում 

Գոյական


  1. (նորբ․) հուսապարպելը, հուսապարպվելը, հուսահատություն ◆ Հուսապարպման մեջ վճռիդ մեջ հասուն Լռվում-դառնում է հեգ մի ձեռնասուն։ Դ․ Պետրոսյան

Աղբյուրներ

խմբագրել