Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ հպարտութիւն

վանկեր՝ հ(ը)•պար•տութ•յուն

ՍտուգաբանությունԽմբագրել

իր արժանիքների գիտակցությունը, իր արժվանապատվության զգացումը
հաջողության՝ որևէ բանի մեջ ունեցած գերազանցության զգացումի բավականությունը, պարծանք
հպարտանալու անձը կամ առարկան, նա, որով մեկը հպարտանում է
(հնց․) գոռոզություն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ pride գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ гордость (ru) ‎(gordostʹ), горделивость (ru) ‎(gordelivostʹ) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

* Խմբագրությամբ Ի․ Ս․ Կոնի,  Բարոյագիտական բառարան, Երևան, ««Հայաստան» հրատարակչություն», 1985 — 200 էջ։