Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ձայնաբանութիւն

վանկեր՝ ձայ•նա•բա•նութ•յուն

Ստուգաբանություն

տե՛ս ձայնագիտություն
տե՛ս հնչյունաբանություն
հնչյունաբանության այն բաժինը, որն ուսումնասիրում է հնչյունի ֆիզիկական հատկանիշները՝ բարձրությունը, ուժգնությունը, տեմբրը, տոները, երկարությունը, կարճությունը, և այլն

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ acustics գերմաներեն՝ Akustik, Schallchre դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ акустика (ru) ‎(akustika) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝ acoustique

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։

Հ.Զ. Պետրոսյան, Ս.Ա. Գալստյան, Թ.Ա. Ղարագյուլյան, Լեզվաբանական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա», 1975 — 328 էջ։