ձայնային
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [d͡zɑjnɑˈjin]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ ձայ•նա•յին
Ստուգաբանություն
խմբագրելԱծական
- ձայնին հատուկ
- ձայնի օգնությամբ տեղի ունեցող՝ կատարվող՝ իրականացվող ◆ Ձայնային ազդանշան։
- ձայն առաջացնող կամ վերարտադրող ◆ Ձայնային գործիք։
- տե՛ս հնչյունային
Հոմանիշներ
խմբագրել- տե՛ս ձայնական
- տե՛ս հնչյունային, հնչյունական
Արտահայտություններ
խմբագրելԲաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ | |
|
Աղբյուրներ
խմբագրել- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Ս․ Գասարջյան, Ճարտարապետական և շինարարական տերմինների ռուս-հայերեն և հայ-ռուսերեն բացատրական բառարան, Երևան, 2007 — 572 էջ։