Հայերեն

վանկեր՝ ձյու•նա•բաշ 

Ածական

  1. (նորբ․) ձյունե բաշ ունեցող՝ ճերմակ ◆ Ձյունաբաշ եռք են ու երգ երկնային։ Ա․ Թարյան

Աղբյուրներ

խմբագրել