Հայերեն

վանկեր՝ ճ(ը)գ•նու•հի 

Գոյական

  1. (նորբ․) կին կամ աղջիկ ճգնավոր ◆ Հասնելով ջահել ճգնուհու խուցին` Համաչափ քայլն իր դանդաղեցրեց։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել