մասնագիտություն
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɑsnɑɡitutʰˈjun]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ մասնագիտութիւն
վանկեր՝ մաս•նա•գի•տութ•յուն
Ստուգաբանություն խմբագրել
Գոյական
- մասնագետ լինելը
- գիտություն՝ տեխնիկայի՝ արվեստի և այլնի առանձին բնագավառ
- որևէ զբաղմունքի որակավորում
- (փխբ․) հմտություն, վարպետություն
- (մռկ․) աշխատանքային գործունեության կամ զբաղվածության տեսակ, որը պահանջում է հատուկ տեսական գիտելիքների ու գործնական հմտությունների համալիր ամբողջություն
Հոմանիշներ խմբագրել
- տե՛ս զբաղմունք
- տե՛ս հմտություն, վարպետություն
Արտահայտություններ խմբագրել
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
| |
Աղբյուրներ խմբագրել
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
- Մ․Մ․ Ռոզենտալի, ՄՌ կառավարման բացատրական բառարան (Կասկադ Քնսալթընս), Երևան, 2012 — 68 էջ։