Հայերեն

վանկեր՝ մար•դա•բիծ 

Գոյական

  1. (նորբ․) փոքրոգի մարդ(իկ), մարդուկ ◆ Ա՞յս էլ պատմերգեմ, ով մարդաբծեր։ Հ. Մաթևոսյան, Վ

Աղբյուրներ խմբագրել