Հայերեն

վանկեր՝ մար•մ(ը)•ներ•գու 

Գոյական

  1. (նորբ․) մարմինը՝ մարմնականը երգող՝ գովաբանող ◆ Ապրում էին համարյա թե մերկ՝ մարմներգուների երևակայությանը թողնելով համեմատվելիք նմանություններ գտնելու դժվարությունը։ Պարույր Սևակ

Աղբյուրներ

խմբագրել