Հայերեն
Դասական ուղղագրութեամբ՝ մենախօս
վանկեր՝ մե•նա•խոս
Գոյական
- մենակ` ինքն իրեն` իր հետ խոսող
- ինքնախոս, առանձնախոս
| Ի արտաքին հոլովում
|
|
|
Եզակի թիվ |
Հոգնակի թիվ
|
| Ուղղ. |
մենախոս(ը) |
մենախոսներ(ը)
|
| Սեռ. |
մենախոսի |
մենախոսների
|
| Տր. |
մենախոսին |
մենախոսներին
|
| Հայց. |
մենախոսի(ն) |
մենախոսների(ն)
|
| Բաց. |
մենախոսից |
մենախոսներից
|
| Գործ. |
մենախոսով |
մենախոսներով
|
| Ներգ. |
(մենախոսում) |
(մենախոսներում)
|
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։
