մենասահք
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [mɛnɑˈsɑhkʰ]
վանկեր՝ մե•նա•սահք
Գոյական
- (մարզ․) ձևավոր չմշկասահքի տարատեսակ, որի ժամանակ, հանդես են գալիս տղամարդիկ կամ կանայք միայնակ ◆ ԳԴՀ-ի մեկ այլ մարզիկ՝ Յան Հոֆմանը, տղամարդկանց մենասահքում նվաճեց ոսկե մեդալ։ (Սովետական Հայաստան) ◆ Ծրագիր վերջին համարը կանանց մենասահքերն էին։ ԵԵ
Աղբյուրներ խմբագրել
- Ֆրիդրիխ Խլղաթյան, «Նոր բառեր և իմաստներ» բառարան-տեղեկատու, Երևան, «Հայաստան», 1982 — 168 էջ։