մարմնի հետևի (կենդանիների՝ վերևի) մասը, պարանոցից մինչև ազդրերի վերևը ◆ Վագրը սարսափած տեղիցը վեր է թռչում, Նազարն էլ վախից կպչում է նրա մեջքին:Հովհաննես Թումանյան
մարդու թիկունքը ◆ Մի բարձրաժայռի տակ, ամբողջ մեջքը ժայռին դեմ տված նստած էր մի ալևոր գյուղացի։(Մամուլ)
մարդու իրանը
մարդու մարմնի մեջտեղը, որտեղ գոտի են կապում ◆ Երիտասարդի մեջքը պնդած էր կաշվե լայն գոտիով։(Րաֆֆի)
ուս-ուսի կանգնել, իրար կպած կանգնել, մեջքով իրար հենվել ◆ Բարձրագահ Աբուլն ու Մթին սարեր մեջք մեջքի տված կանգնել վեհափառ իրենց ուսերին, Ջավախքից էլ վեր՝ բռնած պահում են մի ուրիշ աշխարհ։Հովհաննես Թումանյան
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։